KARANFİL

Bir karanfilin büyüleyici gizeminde bulmuştuk birbirimizi,
Çocuk elinde hırpalanan bir karanfil çaresizliğinde kaybettik.
Oysa yıpranmadan önce
Bütün karanfiller gibi rengarenk,
Bir karanfil kokusu gibi içten sevmiştik…

Sarı bir karanfil renginde neşemiz vardı.
Hayatın bütün sıkıntılarına rağmen
Pembe karanfiller renginde hayaller kurar,
Eskimemek için sımsıkı kenetlenip
Zamana meydan okurduk.
Beyaz bir karanfil saflığıyla
Kırmızı bir karanfil kadar tutkuluyduk.

Her veda zamanı,
Ellerin bir karanfil yaprağı yumuşaklığında dolaşırken yüzümde,
Gözlerimizden akan yaşlarla hüznümüzü bastırırdık
Ve henüz açmış bir karanfil heyecanıyla çalan şarkımızda
Birbirimize yeminler ederek son defa sarılırdık.

Şimdi her karanfil, hüzün şarkılarına beste,
Ayrılık şiirlerine ilham oldu
Ve fütursuzca koparılıp dallarından
Yapay sevdaların soğuk kucağında soldu...

Oysa bir karanfilin büyüleyici gizeminde sevmiştim seni.
Vazoda günden güne solan bir karanfil hızında
Ve oyuncak gibi
Çocuk elinde hırpalanan bir karanfil çaresizliğiyle
kaybettim…

A.Ş.K

kaynak:http://dirlik.gen.tr